Zadziwia mnie podejście tak wielu ludzi do optymizmu, tyle osób opierając się na nieokreślonych stereotypach twierdzą że optymiści "żyją z głową w chmurach" nie mają kontaktu z rzeczywistością i zazwyczaj cieszą się z totalnie wszystkiego jak głupi do sera.
Ja sądzę że te poglądy są błędne, moim zdaniem optymista to ktoś kto ma realne plany, cele i wierzy w ich osiągniecie,a kiedy to się nie uda jest przekonany że nie dlatego że on się do tego nie nadaje a dlatego że sytuacja nie była sprzyjająca lub nie wystarczająco się przygotował...A kiedy mimo wielu prób nie udaje mu się, to rezygnuje, jednak się nie złamuje i działa tam gdzie się da. Bo każde powodzenie to rozwój i iście do przodu, każdy sukces daje człowiekowi radość a nim było trudniej go osiągnąć tym większą!
Zresztą sama wiara "że się uda" jest głównym pociągiem do sukcesu, jeżeli jesteśmy przekonani że damy radę to prawie na pewno nam to się uda, jednak kiedy zupełnie w to nie wierzymy najprawdopodobniej będziemy robić WSZYSTKO aby się nie udało , mimo że nie do końca świadomie, sami potwierdzimy się w przekonaniu że nie damy rady i....nigdy nie ruszymy z miejsca...
w liceum nie uczyłam sie wcale biologii a miałam same piątki za to matmę kułam a dostawałam prawie same dwóje, szczerze powiedziawszy nie wierzę aby było tego logiczne wytłumaczenie, ja po prostu wierzyłam że umiem biologię a matym nie...
Pozytywne nastawienie do życia, nie obwinianie siebie i świata, patrzenie na jasne strony możliwości i rzeczywistości, sprawia że jesteśmy po prostu szcześliwsi co tak na prawdę jest najistotniejsze dla nas, bo po cóż innego chcemy osiągać nasze cele?
Więc nawet jak nie wpływa to tak bardzo na naszą efektywność , to jesteśmy szczęśliwi i ...bardziej elastyczni, twórczy i pewniejsi siebie!
A typowi pesymiści są chyba nie realnymi optymistami...Rzucając się na niemożliwe na pewno się sparzymy, a szybko rezygnując łatwo nabawimy się pesymizmu....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz